Naturalne osuszanie budynków, dlaczego nie działa?

Osuszanie naturalne budynków nie jest procesem niemożliwym, ale bardzo długotrwałym. W perspektywie długości czasu jaki może trwać, w zależności od materiału z jakiego budynek został wykonany może pociągnąć za sobą wiele konsekwencji, które spowodują wzrost kosztów na ogrzewanie, korozję budynku i wiele innych. 

Jak długo może trwać osuszanie naturalne?

Przybliżony czas naturalnego suszenia można oszacować wzorem:

t = a x d2

gdzie:

t -czas osuszania muru do poziomu wilgotności równowagowej [doby],

a -współczynnik przewodności wilgoci zależny od własności materiału i stopnia zawilgocenia [doba/cm2]

d -wymiar charakterystyczny przegrody równy największej odległości, na której musi przemieszczać się wilgoć z wnętrza przegrody do jej powierzchni; w przypadku wysychania na obie strony przegrody równy połowie grubości muru [cm],

Wartość przewodności współczynnika „a” dla różnych materiałów:

Osuszanie naturalne

Biorąc pod uwagę powyższy wzór oraz dane przewodności materiałów możemy z powodzeniem określić ilość dni procesu suszenia. Przykładowo czas schnięcia muru wykonanego z cegły o grubości 1,5 cegły, to około 170 dni, natomiast takiego kiedy weźmiemy pod uwagę taki sam muru wykonany z żużlobetonu to czas schnięcia to około 680 dni. Biorąc pod uwagę, gdzie przy osuszaniu mechanicznym ten czas to 10-21 dni w zależności od materiału z jakiego mur został wykonany. 

Bardzo ważnym jest, aby mieć świadomość, że w okresie letnim spadek wilgotności muru to około 1,5% miesięcznie i to też uzależnione jest od wilgotności powietrza na zewnątrz, a w okresie jesienno-zimowym proces osuszania ścian w naturalny sposób praktycznie ustaje. Można założyć, że doprowadzenie budynku do stanu powietrzno-suchego przegrody zbudowanego z dwóch cegieł to czas około 1.000 dni. Z kolei zupełnie inna sytuacja jest dla budynków popowodziowych. Zakładając, że budynek ma pełną sprawność izolacji przeciwwilgociowych, dla początkowego zawilgocenia 22-24% i względnej wilgotności powietrza wewnątrz pomieszczeń zalanego budynku czy piwnic w granicach od 70-80% pełne naturalne wysychanie ścian do wartości 4% wilgotności masowej nastąpi po kilku latach.

Osuszanie sztuczne

Ponieważ schnięcie w naturalny sposób budynków, ścian posadzek, każdej zawilgoconej konstrukcji może trwać nawet kilkadziesiąt miesięcy, zaczęto stosować różnego rodzaju osuszanie sztuczne. Historyczną już metodą osuszania były otwory Knappena, które ewoluowały w czasie i zmodyfikowano je na wykonywanie kolankowych otworów Knappena (przedłużenie dolnych otworów na kształt litery L). Kolejną metodą, która też już jest historyczną, było zastosowanie środków higroskopijnych. Polegało to na umieszczeniu w otworach perforowanych woreczków zawierających związki chemiczne o dużej zdolności absorpcji wilgoci. Ponieważ było to na początku ubiegłego wieku, a technologia bardzo poszła do przodu i wprowadzono mechaniczne urządzenia do osuszania.

Do metod osuszania sztucznego zaliczyć należy:
► osuszanie z wykorzystaniem gorącego powietrza (lub innego źródła ciepła), np promienników, pieców itp.,
► osuszanie absorpcyjne,
► osuszanie kondensacyjne,
► metody z wykorzystaniem mikrofal.

Wspomnieć należy także o osuszaniu warstw podposadzkowych, gdzie w dzisiejszym budownictwie w 7/10 zalaniach należy osuszać strefę izolacji. Jest to kombinowana metoda, która jednak wymaga zastosowania specjalistycznego osprzętu (osuszacze turbinowe, osuszacze kondensacyjne, separatory wody). Suche powietrze (względna wilgotność ok. 5%) jest poprzez specjalnie wykonane otwory rewizyjne wtłaczane w warstwy podłogi (skutkuje to odbieraniem wilgoci), a następnie podciśnieniowo odsysane przez specjalne pompy. 

Jeśli macie Państwo jakieś pytania, zapraszamy do kontaktu: